donderdag 21 juli 2011

28.

Op de Atheïstische Conventie van dit jaar die in Dublin gehouden werd, sprak onder vele anderen Richard Dawkins. Hij zei dat het het beste was, niet om religieus denkende mensen idioten te noemen, maar om hun ideeën idioot te noemen. Als iemand zegt: het Boek van Noah heeft veel waarde voor mij, dan moet je gewoon even vragen hoeveel beesten er op Noah’s ark pasten. Dan zeg je dat er nu zo’n 5 miljoen soorten beesten leven. Als die allemaal (dus 10 miljoen) op die boot pasten, vraag dan even hoe groot die boot wel niet moet zijn geweest.
Vraag ook even of er genoeg voer voor bijvoorbeeld de leeuwen, tijgers, luipaarden, gieren, mollen, meeuwen en torren aan boord was.
Verder had Dawkins het over consciousness raising. Ik weet dat niet anders te vertalen dan: mentaliteitsverandering. Ja, het is waar dat er een hoop mentaliteit moet worden veranderd. Ongetwijfeld.
We hadden een extreem domme vent als Amerikaans president, die bijvoorbeeld Afghanistan en ook nog Irak binnenviel. Dat had hij ook niet kunnen doen, en dat was veel beter geweest. 
We hadden en hebben een extreem domme Nederlandse regering, die nu bijvoorbeeld vechtmissies naar Kunduz stuurt. Wacht maar op de eerste doden.
We hebben een minister Verhagen die er alles voor doet om de kernenergie uit te breiden, en niet bijvoorbeeld de zonne-energie, hoewel kernenergie onschatbaar veel duurder uitvalt en ook zo hopeloos ouderwets is.
Dat zijn allemaal dingen waarover je een seconde nadenkt, en dan weet: een kleine mentaliteitsverandering zou wonderen doen. 
Richard Dawkins had het over het benoemen van katholieke kinderen, moslimkinderen, joodse kinderen. Hij had natuurlijk gelijk: dat zijn allemaal gewone kinderen. Je noemt een kind ook niet een Keynesiaans kind of een communistisch kind of een postmodern kind.
Die kinderen worden katholiek of joods genoemd omdat de ouders ook katholiek of joods zijn. Maar het vreemde is: ik ben nog nooit een katholiek kind of een moslimkind of een liberaal kind of een antifascistisch kind tegengekomen. 
Wel ben ik éénmaal gestuit, en dat ga ik u niet uitleggen, op een ‘palingkind’.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten