maandag 31 oktober 2011

45.

Zoals ik twee weken geleden al voorspelde, is Petra Kvitova tenniswereldkampioene geworden. Ze staat nu tweede op de wereldranglijst, na Wozniacki, die eenvoudig te licht is bevonden. Ze zal in het komende seizoen snel op de eerste plaats staan, en daar blijven staan.
Wat goed is, komt snel. Ze is het afgelopen seizoen van de 34ste naar de 2de plaats gestegen. Ze is nog maar 21 jaar. Matches tegen Kim Clijsters en Serena Williams, dat zou ik nog wel eens willen zien. Die wint ze ook.
De match van afgelopen zondag tegen Azarenka, nu de nummer 3 van de wereld, was er één van grote instabiliteit: Kvitova stond in de eerste set met 5-0 voor, maar liet het lopen. Daarna zette ze het wel weer recht, maar ze had ook simpel met 6-0 en bijvoorbeeld 6-2 kunnen winnen. Daar moet ze nog aan werken: aan de stabiliteit. Concentratie. Een groot kampioene maakt de beslissende punten op de beslissende momenten. Dat leert ze wel, binnen een jaar.
Ik ben verliefd op Petra. Terwijl ze helemaal geen mooie vrouw is. Ze is 1.83 meter lang, langer dan ikzelf. Ze heeft dat eigenaardige schreeuwtje bij een extreem goede bal. Maar dat neemt me ook voor haar in: ze is duidelijk niet bezig met een 9 to 5 job, ze houdt echt van haar tennissen.
We hebben een vrouwelijke Federer.

woensdag 26 oktober 2011

44.

Europa is zo belangrijk. De euro is zo belangrijk. Maar waarom Europa of die euro zo belangrijk zijn, wordt er nooit bij gezegd. We zouden zoveel verdienen door die euro. Ook daar geloof ik niets van: in de jaren negentig waren we het meest welvarende land van Europa. Dat hadden we voor 95% zelf gedaan, want we zaten toen nog, met de gulden, in Europa.
Als ik de occupyers eens een goede tip mag geven: jullie weten nu niet waar jullie tegen of voor zijn. Jullie zitten nu in die aardige tentjes niets te doen. Ik weet een spandoek: ‘Terúg met de gulden!!!’ Hebben jullie eindelijk eens een goede leus.
Dan zou ik helemaal achter jullie staan: met een eigen munteenheid heb je geen problemen met Italië, Griekenland, Portugal, Ierland, Spanje, Frankrijk, Hongarije, Roemenië en noem de hele rest maar op. Je regelt je eigen zaakjes. Je koppelt hooguit je gulden aan de euro, als die dan nog bestaat natuurlijk, of aan het Engelse pond. Klaar, alles is geregeld. Weg crisis.
We zouden ook regelrecht uit de EU moeten stappen, vind ik. Waar is dat gedoe anders goed voor dan voor de ambtenarij, die er een vetpot aan heeft? We maken zelf onze besluiten wel.
Als ik een gedreven persoon was met een hoge levensverwachting, zou ik op dit punt alleen al een nieuwe politieke partij oprichten.

(In een ideale wereld (die helaas niet bestaat) zouden we nu een Noord-Europese Liga hebben, met Duitsland, Engeland, de Benelux en de Scandinavische landen. Daar mag Frankrijk ook bij, zodra ze een normaal staatsbudget hebben en zodra hun banken ook geheel schadevrij zijn.
Die laatste twee dingen zou je jaarlijks door het IMF kunnen laten controleren. Als je dat doet, dan kun je ook gezamenlijk garant gaan staan als het eens een jaartje niet goed gaat, met bijvoorbeeld Nederland of Engeland.
Laat de rest maar een Oost- en een Zuid-Europese Liga oprichten. Even goede vrienden. Maar we gaan niet meer met z’n zevenentwintigen aan tafel zitten. Dat blijkt niet te werken.)

maandag 17 oktober 2011

43.

Mijn muzikale ontwikkeling begon met Come softly to me, waarvan ik nooit geweten heb dat de Fleetwoods het zongen in 1959. Ik heb ook nooit geweten dat de muziekuitgever van die plaat de titel ietsje had veranderd, omdat hij Come softly te riskant vond.
Die ontwikkeling ging door via de Bristol stomp en Don’t mess with Bill tot en met The canyons of your mind. Weinig opmerkelijk, zegt u zelf. Wie die nummers niet kent, heeft nooit in de heerlijke jaren zestig (waarnaar ik nog wel eens terugverlang) geleefd.
Maar toen kwam Glenn Gould opdagen, via mijn zuster die inmiddels pianolerares was geworden, en die ik daarvoor eeuwig dankbaar zal zijn. Glenn Gould = Bach, zo zie ik het nog steeds.
Glenn Gould kwam in de plaats van bijvoorbeeld Led Zeppelin, een afkeurenswaardig groepje: die maakten popublère muzak, vond ik toen en vind ik nog steeds. Wat er vóór Led Zeppelin gemaakt is, was goed. Wat erna gekomen is, is over het algemeen waardeloos. Het was 1969 of 1970.
Vanaf die tijd heb ik veel Bach geluisterd, en later, na mijn vijftigste jaar, ook veel oudere muziek: Byrd, Dufay, Ockeghem, Palestrina, om de bekendsten maar te noemen.
Mijn hunkering naar de zestiger jaren uit zich nog wel: ik luister graag naar de heavy metalmuziek, die soms zeer goed is. Uitstekend gitaarwerk, maar helaas met verschrikkelijke zangpartijen.

42.

Wie wordt de nieuwe Martina Navratilova in het vrouwentennis? De zusjes Williams natuurlijk niet, want die speelden alleen maar hard, en ze zijn ook zo ongeveer uitgespeeld.
Maar er is een meisje waar ik zo ongeveer op verliefd ben: Petra Kvitová, 21 jaar nog maar, ze heeft in het voorjaar Wimbledon gewonnen, en ik voorspel dat ze álle toernooien waaraan ze meedoet gaat winnen.
Ze heeft nog een jaar of tien om zichzelf te bewijzen. Volgend jaar wint ze Australië, Wimbledon en de U.S. Open. Dit jaar nog wint ze het Wereldkampioenschap of hoe het ook heet. Binnen een jaar staat ze op nummer 1 van de wereldranglijst, en daar zal ze nog wel een jaar of zes blijven staan. Onaantastbaar.
Ze is links, en ze laat onherhaalbare schreeuwtjes bij een zeer goede bal. Heerlijk om te horen. Ze doet ook geen moeite om er sexy uit te zien, zoals veel van haar concurrenten. Ze heeft ook geen eigen website bijvoorbeeld.
Een serieuze speelster, kortom.