Ik houd zeer van de kattelieke muziek van bijvoorbeeld Pierre de la Rue (Piet van der Straat, maak ik een grapje), hoewel ik geen katholiek of christen ben. Verre van, ik heb in mijn leven, net als Gijs, Gods naam vooral gebruikt in woorden als Godverdomme en Godsjezus. Toch houd ik van die muziek. Hoe zou dat komen? Ik weet het niet, het zal misschien te vergelijken zijn met mijn liefde voor J.S. Bach: ook zeer christelijke muziek. Vind ik ook erg mooi, en speciaal als Glenn Gould het speelt.
Maar ik ben een zeer verknoopt persoon: ik kan niet houden van ‘de klassieke muziek’, Mozart, Beethoven, Brahms en al die verdere Donauzwemmers. Ook houd ik niet van de vroegere Franse, Russische of Tsjechische muziek. Pas van wat er sinds de jaren vijftig of zestig is gemaakt, waardeer ik soms iets. Gorecki bijvoorbeeld, die kan niet stuk bij mij.
Je bent een ouderwets stuk vreten, zult u zeggen. Dat ben ik ook.
Wat ik verder mooie muziek vind, dat is bijvoorbeeld Tangled up in blue van Dylan, en dat is voor de meeste lezers van dit magazine ook alweer muziek van lange tijd her. Ik houd de moderne muziek ook niet bij, moet ik zeggen.
Maar waar ik wel belang in stel, vreemd genoeg, dat is de heavy metalmuziek van bijvoorbeeld Brain drill. Voortreffelijke drummer, voortreffelijke bassist, voortreffelijke gitarist, afschuwelijke zanger. Die muziek zet ik soms ’s avonds laat nog even op, voordat ik naar bed ga.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten