vrijdag 17 juni 2011

4.

Louis Andriessen en, ik meen, Peter Schat praatten ongeveer dertig jaar geleden, te Amsterdam, over Mozart. L.A. zei over Mozart: ‘De man van het grote Es-moment.’ En daar was Peter Schat het mee eens.
Ik wilde dat Es-moment ook wel eens horen, dus ik verzamelde en luisterde naar alles van Mozart. Het werk van Andriessen en Schat verzamelde ik ook, maar dat vond ik veel minder interessant dan Mozart.
Ik heb dat grote Es-moment van Mozart nooit gevonden. Als iemand weet in welk stuk het zit: please, write it in the commentaries!
Mijn kennis van Mozart is dus vrij groot geworden, door de jaren heen. Ik wist dat bijvoorbeeld Karel van het Reve en Maarten ’t Hart fans van Mozart waren, en ik kon dat niet goed snappen: hoe kunnen toch redelijk rationeel ingestelde persoonlijkheden zo gesteld zijn op zo’n, laat ik het maar eens eerlijk zeggen, componist van drakenstukken? Hoe kan iemand zoals KvhR, die gezegd heeft te houden van Bach’s Goldberg Variaties, óók houden van een stuk van Mozart? Het leek en lijkt mij onmogelijk. Als hij gezegd had: ik houd van de Goldberg Variaties en ik houd ook van Goebajdoelina, dan was het redelijker geweest.
Maar dat Es-moment is wel het begin geweest van mijn intrede in de klassieke muziek. Ik zal dat moment misschien nooit vinden, maar ik ben er Andriessen en Schat toch dankbaar voor.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten